Za wcześnie teraz przyjść na świat...

Od środy leżymy w szpitalu. Dopiero po kilku dniach jestem w stanie ogarnąć to co się wydarzyło. Dopiero teraz łzy nie lecą już strumieniami, nie wyję w poduszkę, pogodziłam się z faktem spędzenia Świat i kolejnych tygodni w szpitalu. Dla dobra dzieci.. 

Żadnego wielkiego BuuuM! Nie było nagłego bólu, upadku, wypadku, kłucia - nic! Pojechaliśmy na rutynową kontrolę. Okazało się że szyjka skróciła się bardzo, za bardzo. 

15 minut później byłam już na IP. Kolejne badanie - szyjka 1cm, skurcze. JAKIE SKURCZE PYTAM? Nic nie nie boli, nie kuje, nie ciągnie. Nie czuję żadnych skurczy. Trafiłam na porodówkę. Płakałam, krzyczałam że to nie czas, to za szybko. Niech coś zrobią. One nie mogą urodzić się w 24 tygodniu. Sama świadomość tego, że leżę na sali porodowej powodowała furię. Mąż ekspresowo musiał wrócić do domu po teczkę z badaniami i kartę ciąży, jak na złość na tę wizytę zapomniałam teczki. Gdy na IP skierowali go na porodówkę - zamarł. 

Szybka akcja. Podali mi silne leki rozkurczowe przez pompę, sterydy na rozwój płuc dzieci. Zrobili badania. Okazało się że miałam jakąś cholerną bakterię w moczu i to prawdopodobnie ona narobiła takiej sieczki:( Jeszcze przez kilka dni będę na antybiotyku. Po świętach zobaczymy co dalej.. 

Mija druga doba. Czekamy cierpliwie. Odliczam każdą kolejną godzinę, każdy dzień. Oby jeszcze trochę, kilka tygodni. Oby do maja.. proszę...

Wam życzę Wesołych Świąt. Za nas trzymajcie kciuki, pomódlcie się i przesyłajcie dobre myśli.

Nie mamy zamiaru się poddać!